Akupunktura

Akupunktura wykazuje działanie terapeutyczne w przypadku blisko 600 przypadkach, korzystna jest między innymi w takich przypadkach jak:

działanie przeciwbólowe
działanie przeciwzapalne
terapia migren
bóle kręgosłupa
bóle mięśniowe i stawowe
działanie odmładzające (specjalne elektrody kosmetyczne)*
zaburzenia ruchowe kończyn
alergie
dolegliwości ginekologiczne
dolegliwości laryngologiczne
choroby układu oddechowego
wzmocnienie układu odpornościowego
wspomaganie odchudzania
i wiele innych

Akupunktura pozwala na zwiększenie odporności organizmu, przyspieszenie zdrowienia, wspomaga przepływ energii, usuwa blokady jej przepływu, tym samym przyczyniając się do poprawy stanu zdrowia.

Zabiegi akupunktury wykonywane są w Szczecinie.

Więcej informacji:

www.aku-punkt.pl

Barbara Łyszczyk tel. (+48) 501 954 771

WIĘCEJ O AKUPUNKTURZE

Poniższy wpis pochodzi ze strony www.proartemedica.pl

Jak wygląda historia akupunktury?

Akupunktura należy do jednych z najstarszych metod leczenia w historii ludzkości. Pierwsze pisemne doniesienia na jej temat pochodzą z okresu tzw. złotego wieku myśli chińskiej, z roku 400 p.n.e. Przyjmuje się jednak, że rozpoczęcie stosowania tej metody sięga znacznie wcześniejszych czasów. Podwaliny powstania tej metody należy poszukiwać w licznych, żmudnych próbach chińskich lekarzy ludowych przynoszenia ulgi cierpiącym chorym poprzez wykorzystywanie zabiegów stymulowania (poprzez nakłuwanie czy ogrzewanie) określonych obszarów ciała znajdujących się w stanie większej aktywności towarzyszącej występowaniu poszczególnych schorzeń. Coraz precyzyjniejsze identyfikowanie tych obszarów szczególnej wrażliwości, często bardzo odległych od zmienionych chorobowo organów i tkanek doprowadziło do wyodrębnienia około 630 punktów akupunkturowych układających się na przebiegu 12 głównych osi ich przebiegu tzw. meridianów. Empiryczne opracowanie zbioru tych punktów skutkowało dalszymi wieloletnimi obserwacjami i analizami wzajemnych interakcji , skuteczności poszczególnych kombinacji oraz ich zależności od rodzaju i stanu zaawansowania choroby, obecności współistniejących zaburzeń somatycznych i psychosomatycznych, a także wpływu innych czynników wewnętrznych i zewnętrznych jak choćby pory dnia itp.Te skrupulatne obserwacje i analizy doprowadziły na przestrzeni setek lat do stworzenia niewiarygodnie wręcz jak na ówczesne czasy precyzyjnego i kompleksowego modelu utrzymywania równowagi biologicznej ustroju odpowiedzialnej za prawidłowe funkcjonowanie organizmu człowieka, w tym za utrzymywanie jego zdolności do samodzielnego pokonywania choroby.

Na czym polega istota koncepcji akupunktury?

Podstawową składową akupunkturowej teorii medycyny chińskiej jest założenie istnienia obiegu w organizmie żywym energii życiowej Qi charakteryzującej się niejednorodnością oraz zdolnością do polaryzacji dwóch jej składników (Yin oraz Yang), które powinny znajdować się w stanie równowagi. Energia Qi znajduje się w stanie ciągłego przepływu wg ściśle określonego klucza jej przebiegu dotyczącego zarówno określonego toru jak i dobowego cyklu jej przepływu na poszczególnych odcinkach. Biegnie ona w 12 głównych oraz 8 dodatkowych kanałach energetycznych, zwanych meridianami, biegnących południkowo wzdłuż osi ciała. Te symetrycznie rozłożone w całym ciele kanały powiązane są wewnętrznie z poszczególnymi narządami i układami fizjologicznymi człowieka, w tym narządami zmysłów, w sposób tworzący spójną (również co do ciała i ducha) fizjologiczną całość. Sieć kanałów meridianowych połączona jest wzajemnie siecią poprzecznie biegnących kanałów obocznych umożliwiających przepływ energii pomiędzy poszczególnymi meridianami. Jakiekolwiek zaburzenie w swobodnym przepływie energii staje się przyczyną rozwoju określonego procesu chorobowego.
Stymulacja punktów akupunkturowych (poprzez ich nakłuwanie specjalnymi, cienkimi igłami) powoduje przywrócenie równomiernego rozkładu energetycznego. Odbywa się to poprzez udrażnianie poszczególnych kanałów meridianowych jak też umożliwianie przepływu energii z miejsc o jej nadmiernym gromadzeniu bądź magazynowaniu do miejsc o istotnym deficycie energetycznym. To swoiste porządkowanie przepływu energii wg Tradycyjnej Medycyny Chińskiej opiera się na kilku fundamentalnych prawach wzajemnych zależności poszczególnych układów takich jak reguła Matka/Syn, Mąż/Żona, reguła Wyleczenia czy reguła Pięciu Elementów. Nawiązują one do odwiecznych praw natury, których znajomość ułatwia zrozumienie wzajemnych interakcji.

Na czym polegają zabiegi akupunktury?

Zabiegi polegają na nakłuwaniu wybranych punktów akupunkturowych specjalnym igłami akupunkturowymi. Te niezwykle cienkie igły wykonane są z litej, nierdzewnej stali czasem pokrywanej srebrem bądź złotem. Współcześnie w większości gabinetów dla bezpieczeństwa pacjentów używa się wyłącznie atestowanych igieł sterylnych jednorazowego użycia. Ich nakłucie zwykle nie jest dla pacjenta bolesne, zaś często zdarza się że pacjent prawie nie czuje igły a jedynie dotyk w miejscu ukłucia. Trudno tutaj jednak o jednoznaczną odpowiedź, bowiem zdolność do odczuwania bólu zależy od wielu czynników takich jak osobniczy próg bólowy poszczególnych pacjentów, miejsce nakłucia, jakość używanych igieł czy też wreszcie doświadczenia wykonującego zabieg lekarza.

Ilu igieł używa się w czasie zabiegu?

W czasie pojedynczego zabiegu używa się zwykle od kilku do maksymalnie kilkunastu igieł. Zależy to od wielu czynników branych pod uwagę przez lekarza podczas planowania programu terapii.

Jaki jest czas trwania zabiegu?

Pojedynczy zabieg trwa przeciętnie ok.30 min. Wyjątek stanowi pierwsza wizyta trwająca zwykle ok. 1 godziny podczas której następuje kompleksowe badanie pacjenta oraz postawienie przez lekarza wstępnej diagnozy dotyczącej zgłaszanych dolegliwości z ustaleniem wskazań do ewentualnego rozpoczęcia cyklu zabiegów akupunktury. Decyzja o rozpoczęciu zabiegów oparta jest na wynikach badań zarówno klinicznych jak też badań stanu równowagi energetycznej ustroju pacjenta przeprowadzonych w gabinecie jak też dyskusji pacjenta z lekarzem. W trakcie pojedynczego, trzydziestominutowego zabiegu zwykle ok.10 min przeznaczone jest na przygotowanie do zabiegu oraz wkłucie przez lekarza wszystkich zaplanowanych igieł. Po tym okresie pacjent pozostaje w wygodnej dla siebie pozycji (zwykle leżącej) przez ok. 20 min poddając się terapii poprzez stymulowane punkty akupunkturowe. W gabinecie powinny panować odpowiednie warunki aby ten czas był wykorzystany przez pacjenta na oderwanie się od bieżących obowiązków, napięć i stresów oraz poddanie się możliwie jak najgłębszemu relaksowi.

Jaki jest czas trwania całej terapii oraz od czego on zależy?

W terapii akupunkturowej stosuje się zwykle od jednego do kilku cyklów terapeutycznych (po 10 zabiegów każdy). Zabiegi wykonuje się początkowo 2-3 razy w tygodniu (w ciągu pierwszych 2-3 tygodni), następnie jeden raz w tygodniu, w niektórych przypadkach raz na 2 tygodnie, wreszcie zaś raz w miesiącu. Wymagany czas terapii zależy od wielu czynników, a każde zgłaszane przez pacjenta schorzenie lub dolegliwość analizowane jest całkowicie indywidualnie, również w świetle istniejących innych dolegliwości i zaburzeń towarzyszących, w tym zaburzeń psychosomatycznych. W dużej mierze zależy on od stadium zaawansowania choroby, a także długości okresu jej rozwoju oraz trwania. Stąd wieloletnie choroby przewlekłe wymagają dłuższej terapii oraz konieczności powtarzania cyklów dla utrwalenia uzyskanej poprawy terapeutycznej. Wiele zależy również od samego pacjenta oraz jego stosowania się do zaleceń terapeutycznych lekarza.

Jakie są wskazania do stosowania akupunktury?

Choć wielu wybitnych praktyków sztuki akupunktury w Chinach oraz Europie uważa, iż metoda ta może być z powodzeniem stosowana w leczeniu niemal wszystkich chorób akupunktura wydaje się być metodą szczególnie cenną oraz wskazaną w leczeniu wszystkich tych schorzeń, gdzie jej skuteczność terapeutyczna wyraźnie przewyższa inne, możliwe metody leczenia. Może być również wskazana w leczeniu tych pacjentów którzy nie są w stanie rozpocząć bądź kontynuować zalecanej terapii farmaceutycznej ze względu na ujawniające się objawy niepożądane zastosowanych leków bądź zbyt nasilone objawy uboczne wikłające prowadzoną terapię. Wg śp. prof.dr.med. Zbigniewa Garnuszewskiego, jednego z ojców akupunktury polskiej istnieje ok. 40 jednostek chorobowych, których terapia akupunkturą góruje nad innymi współczesnymi metodami terapeutycznymi, bądź jest ich cennym uzupełnieniem. Są to m.in. :

niektóre choroby psychosomatyczne o charakterze nerwic;
niektóre choroby narządu ruchu takie jak: ostre i przewlekłe bóle mięśniowe różnego pochodzenia, gościec przewlekły postępujący, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zespół bolesnego barku, zespół łokcia tenisisty, choroba zwyrodnieniowa stawów, dyskopatie ze współistniejącymi objawami typu przewlekłych bólów krzyża, bólów korzonkowych, rwa kulszowa, kręcz szyi;
choroby ukł. nerwowego takie jak: ostre i przewlekłe nerwobóle różnego pochodzenia, a zwłaszcza nerwoból nerwu trójdzielnego, zap. nerwu kulszowego,
choroby ukł. moczowo-płciowego jak: moczenie nocne , osłabienie potencji czy niemoc płciowa;
niektóre chor. alergiczne skóry, alergiczny nieżyt nosa, dychawica oskrzelowa;
niektóre choroby uszu, nosa i gardła takie jak: ostra głuchota i niedosłuch, przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, choroba Meniere’a
niektóre chor. oczu jak: przewlekłe zapalenie spojówek, krótkowzroczność;
niektóre chor. wewnętrzne jak: nadciśnienie tętnicze, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, drażliwe jelito ;
terapia nałogów takich jak: nikotynizm, alkoholizm, narkomaniaAkupunktura wykorzystywania jest również do terapii przewlekłych, dokuczliwych objawów towarzyszących niektórym schorzeniom jak nudności i wymioty, bóle i zawroty głowy, szum w uszach, czkawka, przewlekłe zaparcia, bezsenność.

Czy istnieją bezigłowe metody akupunktury?

Niektóre metody bezigłowe towarzyszą akupunkturze od wielu lat. Należy do nich tzw. termopunktura oparta na przyżeganiu oraz ogrzewaniu określonych obszarów ciała oraz punktów akupunkturowych w celu wyzwolenia bodźca przywracającego stan równowagi energetycznej ustroju. W tym obszarze bardzo rozpowszechnioną metoda jest stymulacja akupunkturowa przy użyciu moxy – małych stożków lub cygar wykonanych z wysuszonych i odpowiednio przygotowanych liści Piołunu Chińskiego (Arthemisium Moxae). Zabiegi te są szczególnie zalecane w wypadkach leczenia pacjentów wyczerpanych, osłabionych, o niskim poziomie energii witalnej, u których klasyczne zabiegi akupunktury igłowej są okresowo niewskazane. Mogą być również stosowane jako uzupełnienie zasadniczej terapii igłowej. Kolejna metoda bezigłową są zabiegi akupresury polegające na umiejętnym uciskaniu, gnieceniu i masowaniu punktów akupunkturowych za pomocą dłoni i palców terapeuty. Najnowszą metodą akupunktury bezigłowej jest akupunktura laserowa, polegająca na stymulowaniu punktów akupunkturowych przy użyciu punktowej wiązki lasera o niskiej mocy. W tym przypadku wykorzystujemy zjawisko stymulowania punktów biologicznie aktywnych przez uporządkowaną wiązkę fotonów emitowaną z generatora laserowego. W tym przypadku poza stymulacją punktów akupunkturowych wykorzystujemy również dodatkowo efekty działania miejscowego wiązki laserowej na tkanki znajdujące się w obszarze ekspozycji lasera, poprzez wykorzystanie tzw. efektu fotobiostymulacyjnego manifestującego się działaniem przeciwzapalnym, przeciwskurczowym, przeciwbólowym oraz działaniem wpływającym korzystnie na poprawę mikrokrążenia, gojenie się ran oraz regenerację uszkodzonej tkanki nerwowej. Z racji braku efektu jakiegokolwiek przerywania ciągłości tkanek metoda ta jest szczególnie wartościowa u pacjentów, u których istnieją przeciwwskazania do stosowania zabiegów igłowych ze względu na zmiany patologiczne w obrębie skóry, niektórych stawów bądź zwiększone ryzyko krwawienia z racji stosowanych przez pacjentów leków przeciwkrzepliwych.

Jak szybko można uzyskać poprawę stanu zdrowia?

O szybkości poprawy stanu zdrowia decyduje przede wszystkim charakter dolegliwości, czas rozpoczęcia terapii oraz umiejętności lekarza prowadzącego terapię. W niektórych przypadkach uchwytna dla pacjenta poprawa w zakresie odczuwanych dolegliwości występuje już po pierwszych zabiegach, częściej po 4-5 zabiegach, zdarza się jednak, że może być uzyskana dopiero po zakończeniu cyklu bądź cyklów leczenia.

Czy akupunktura jest skuteczna u wszystkich pacjentów?

Akupunktura jak każda inna metoda terapeutyczna nie jest metodą gwarantującą wyleczenie wszystkich pacjentów, nawet tych, którzy cierpią na tą samą chorobę. Organizm ludzki jest istotą cechującą się niepowtarzalnością swojej budowy genetycznej a co za tym idzie każdy jego stan zaburzeń patofizjologicznych oraz współistniejących obciążeń układowych ma nieco inny charakter. Odnosi się to również do odmiennej odpowiedzi organizmu na stosowane metody leczenia. Stąd też nawet w przypadku leczenia chorób uznawanych powszechnie za łatwo poddające się terapii akupunkturowej nie powinno się zakładać uzyskania pełnej skuteczności terapeutycznej u każdego pacjenta. Trudno jednoznacznie określić skuteczność terapeutyczną akupunktury w ocenie ogólnej bowiem jest ona zależna od wielu czynników. Warto jednak oprzeć się na opiniach niektórych wybitnych lekarzy stosujących akupunkturę na przestrzeni wielu, długich lat swoich praktyk. Na podstawie tych opinii przyjmuje się, że metoda akupunktury przynosi bardzo dobre wyniki terapeutyczne u ok. 20% pacjentów, dobre wynik u ok. 40% pacjentów, przynosi umiarkowaną, kilkutygodniową poprawę u ok. 30 % pacjentów, zaś jest nieskuteczna o ok. 10% pacjentów. Należy jednak w tym momencie podkreślić zasadniczą, a zarazem wyróżniającą akupunkturę spośród innych metod terapeutycznych cechę polegającą na przywracaniu stanu równowagi fizjologicznej ustroju prowadzącej do optymalizacji sił witalnych oraz skuteczniejszego wykorzystania własnych zdolności obronnych organizmu, w tym zdolności do aktywowania procesów „samoleczenia”. Stąd nawet w grupie pacjentów u których terapia zasadniczej choroby okazała się nieskuteczna, u większości pacjentów po zabiegach akupunktury obserwuje się odczuwalną przez nich poprawę stanu ogólnego w zakresie takich obszarów jak samopoczucie, nastrój czy uczucie ogólnego wzmocnienia organizmu.

Od czego zależy skuteczność prowadzonej terapii?

Zależy ona od wielu czynników. Jednym z ważniejszych jest przemyślany oraz umiejętny dobór kombinacji wybranych punktów akupunkturowych. Wbrew wyobrażeniom niektórych osób nie ma jednej dogmatycznej formy akupunktury ani też jednoznacznie uznanych za najbardziej skuteczne zestawów punktów akupunkturowych dla poszczególnych jednostek chorobowych. Możemy raczej mówić o współistnieniu znacznej ilości metod leczenia oraz kombinacji punktów preferowanych przez różnych uznanych w świecie medycznym autorów. Zróżnicowanie to dotyczy nie tylko wyboru stosowanych punktów, co w praktyce sprowadza się do wyselekcjonowania od kilku do kilkunastu punktów z ich łącznej puli ok 700 punktów, ale również wyboru metodologii stosowanej strategii leczenia, czyli podjęcia decyzji jaka część z puli stosowanych punktów ma mieć działanie objawowe, a jaka zaś część ma posiadać działanie ogólne oraz korygujące źródło powstania zaburzenia. W tym aspekcie bardzo istotną rolę dla skuteczności terapii odgrywa umiejętna diagnostyka badanego schorzenia przez lekarza, w tym dokładny wywiad sięgający często daleko poza okres ujawnienia się choroby, skrupulatne badanie kliniczne jak też diagnostyka stanu równowagi czynnościowej w zakresie poszczególnych meridianów. Wszystko to daje solidną podstawę do przeprowadzenia przez lekarza analizy przyczyn zaistniałego zaburzenia. Jej wynikiem jest powstanie strategii planu terapeutycznego najwłaściwszego dla konkretnego przypadku. Potwierdza to starą chińska zasadę – każdego chorego leczy się inaczej. Ograniczenie się do rutynowego stosowania dla wszystkich pacjentów wybranych punktów jedynie ze względu na ich powszechnie uznane wskazania objawowe może wprawdzie przynieść nawet istotną ulgę w odczuwaniu tych objawów przez pacjenta , niemniej nie może doprowadzić do skutecznego wyleczenia istniejących zaburzeń chorobowych.

Czy istnieją obiektywne metody monitorowania skuteczności oraz postępu prowadzonej terapii?

Tradycyjna akupunktura chińska od początku swojego rozwoju przywiązywała ogromną wagę do umiejętności diagnozowania przez lekarza zaburzeń w układzie równowagi energetycznej ustroju ludzkiego. To klasyczne badanie składało się z kilku zasadniczych elementów takich jak zbieranie wywiadu od pacjenta, uważne oglądanie, badanie słuchem, węchem oraz dotykiem. Szczególnie dużą rolę przykładało się do badania 12 pulsów człowieka odzwierciedlających stan zaburzeń równowagi w poszczególnych meridianach. To badanie było zarazem drogowskazem nadającym kierunek prowadzonej terapii oraz monitorowania jej skuteczności. Wybitni lekarze chińscy uważają, że nabycie jedynie podstawowych umiejętności lekarza w tym zakresie wymaga ok. 10 lat pracy pod okiem mistrza oraz długoletnich własnych doświadczeń. Podobnego zdania są lekarze europejscy, stąd przy istniejących innych współczesnych metodach diagnostycznych klasyczne techniki chińskie nie znajdują szerokiego zastosowania w Europie. W ich miejscu stosowane są inne metody, choćby metoda określania stanu czynnościowego poszczególnych meridianów, oparta na pomiarach oporności (przewodności) elektrycznej reprezentatywnych punktów biologicznie aktywnych. Nowoczesne komputerowe programy diagnostyczne potrafią w oparciu o wyniki tych badań określić mapę rozkładu energetycznego organizmu z rejestrowaniem zaburzeń w zakresie niedomiaru/nadmiaru energii , nierównomiernego rozkładu energii między poszczególnymi częściami ciała, zaburzeń w obiegu energii w cyklach dobowych oraz równowagi energii w zakresie jej składowych yang / yin.
Powtarzane badania przy użyciu tej metody mogą być wykładnikiem skuteczności prowadzonej terapii bądź ilustracją ewentualnego powrotu do normy istniejących zaburzeń.

Czy akupunktura może nieść ze sobą ryzyko wystąpienia powikłań i objawów ubocznych?

Decyzja lekarza dotycząca rozpoczęcia terapii akupunkturowej powinna być oparta na uważnym badaniu klinicznym pacjenta oraz wykluczeniu istniejących przeciwwskazań do zabiegów. Umiejętny dobór i uważna lokalizacja miejsc nakłuć oraz właściwa technika wykonywania zabiegu sprawia, iż terapia akupunkturowa należy do jednych z najbardziej bezpiecznych form terapii pozbawionych istotnych klinicznie objawów ubocznych. Stosowanie do zabiegów akupunktury specjalnych, sterylnych, atestowanych igieł jednorazowego użytku praktycznie wyklucza możliwość zaistnienia powikłań o charakterze infekcyjnym. Dość częstym objawem występującym po pierwszym bądź kilku pierwszych zabiegach jest przejściowe poczucie osłabienia organizmu. Ponadto w czasie terapii może dojść do krótkotrwałego pojawienie się zmian na skórze, bądź przejściowego nasilenia się objawów typowych dla leczonej choroby. Syndromy te mają charakter przejściowy i są raczej zapowiedzią pomyślnego przebiegu terapii. W myśl starej zasady medycyny chińskiej choroba zanim ulegnie wyleczeniu powinna manifestować się zmianami na zewnątrz ciała (na skórze), dolegliwości powinny zmieniać lokalizację w kierunku ku dołowi, zaś objawy choroby, które ujawniały się stopniowo w czasie jej rozwoju powinny pojawiać się w odwróconej kolejności, aż do ich całkowitego zaniku. Ponadto terapii akupunkturowej mogą towarzyszyć szybko przemijające dolegliwości o charakterze subiektywnym będące odpowiedzią na stosowane leczenie przywracające równowagę organizmu. Rzadko zresztą mają one charakter uciążliwy dla pacjentów, zaś częściej terapii towarzyszy poczucie przywracania sił oraz poprawy równowagi emocjonalnej ustroju.

Kto jest autorem odpowiedzi na postawione pytania?

Odpowiedzi na pytania sformułował lekarz medycyny Krzysztof J. Dziedzic, specjalista I-wszego stopnia z zakresu Anestezjologii i Intensywnej Terapii, uprawniony do samodzielnego stosowania zabiegów akupunktury na podstawie dyplomu ukończenia szkolenia z zakresu akupunktury kierowanego oraz jednocześnie prowadzonego przez prof.dr.med. Zbigniewa Garnuszewskiego. W swoich odpowiedziach autor oparł się na następujących tekstach źródłowych: 1) Podstawy Chińskiej Akupunktury- Akademii Tradycyjnej Medycyny Chińskiej – Wydawnictwo Języków Obcych Pekin 1975, 2) Nowoczesna Akupunktura Chińska – 700 punktów akupunkturowych. Interpretacje w oparciu o nauki przyrodnicze. dr med. G.Koenig, I.Wancura, VWM 1977, 3) Akupunktura i inne metody refleksoterapii. E.L. Maczet, I.Z. Samosiuk PZWL 1990,
4) Renesans Akupunktury prof.dr.med. Zbigniew Garnuszewski, Wyd SiT 1988, 5) Rozmowy o akupunkturze Jack R. Worsley, KAW 1986 oraz na zdobytej wiedzy i doświadczeniach własnych.